%0 Journal Article %T پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک‌های دلبستگی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقا بخش سلامت %J تدریس پژوهی %I دانشگاه کردستان %Z 2476-5686 %A مصطفی, وفا %A فلاح زاده, هاجر %A میرزاپور, هادی %D 2018 %\ 12/22/2018 %V 6 %N 4 %P 145-165 %! پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک‌های دلبستگی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقا بخش سلامت %K سبک‌های دلبستگی بزرگسالی %K خود-متمایزسازی %K سبک زندگی ارتقا بخش سلامت %R %X هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک­های دلبستگی بزرگسالی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقابخش سلامت در دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 1396-1395 انجام گرفت. روش: در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه­ای به حجم 305 نفر از میان تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت­کنندگان در مطالعه، پرسشنامه سبک­های دلبستگی بزرگسالان (Hazan and Shaver, 1993)، پرسشنامه تجدیدنظر شده خود-متمایزسازی (Skowron and Schmitt, 2003) و نیمرخ سبک زندگی ارتقا بخش سلامت-نسخه تجدیدنظر شده دوم (Walker, Sechrist and Pender, 1995) را تکمیل نمودند. یافته­ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش­بین، نمره کل خود-متمایزسازی (094/0) بیشترین نقش را در پیش­بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد و پس‌ازآن، سبک دلبستگی ایمن (063/0) و مؤلفه خود-شکوفایی (037/0) قرار دارند و این سه متغیر در مجموع حدود 19.4/0 واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش­بینی می­کنند. یافته­های پژوهش حاضر نشان از اهمیت تجارب تحولی اولیه افراد در محیط خانواده و کیفیت رابطه مادر و کودک و رشد سالم دوره کودکی بر کارکرد دوره بزرگسالی دارد. %U https://trj.uok.ac.ir/article_60996_363171084445e0e48616fea4a9ece6e3.pdf